Boos worden op iemand is meestal helemaal zo moeilijk niet...met alle gevolgen van dien. Hij of zij heeft iets gezegd of gedaan wat jou mateloos kwetst of irriteert. En bam: je vliegt er meteen boven op (in letterlijke of figuurlijke zin) en zal wel eens even laten weten dat je het zo niet pikt. Of je bent een binnenvetter en kropt alle irritatie op. Wat misschien nog wel slechter is...
Maar is ruzie nodig? Moet je meteen je eigen gelijk opeisen? En word je daar ook altijd meteen beter van? Welnee. Hoe vaak denk je achteraf niet dat je dat anders had moeten doen. Hoeveel energie kost het wel niet om met die boze gevoelens rond te lopen die blijven sudderen na zo'n woordenwisseling?
Maar hoe reageer je dan wel? Alles toch opkroppen dus?
Tuurlijk niet. Uiteraard mag je vertellen wat je vindt en waarom. Natuurlijk mag je uitleggen dat iets echt niet zo is. En vooral ook: wat het met je doet! Maar doe het rustig! (jaja, ik weet het: dat is makkelijker gezegd dan gedaan). Probeer begrip op te brengen voor het standpunt van de ander. Wat vaak al een stuk makkelijker gaat door je even te verplaatsen in de ander. Als jij in zijn of haar schoenen had gestaan: hoe had jij dan gereageerd? Zijn waarheid en jouw waarheid: ze kunnen beide waar zijn!
Nu weet ik ook wel dat je weinig kan doen als de ander blijft nijdig doen, maar het gaat in ieder geval dan niet hard tegen hard en jij kan je zelf niet verwijten dat je olie op het vuur gegooid hebt...jij hebt je best gedaan en dat geeft meer rust voor jezelf dan dat je moet inzien dat je fout zat...
Jezelf verplaatsen in de ander is natuurlijk vaker handig. Als je iets met iemand wilt bespreken en je van tevoren bedenkt hoe hij of zij zou kunnen reageren, dan kan je daar alvast klaar voor zijn. En je kan daardoor meer begrip opbrengen voor de ander. Wat het hele gesprek alleen maar ten goede komt.
Maar is ruzie nodig? Moet je meteen je eigen gelijk opeisen? En word je daar ook altijd meteen beter van? Welnee. Hoe vaak denk je achteraf niet dat je dat anders had moeten doen. Hoeveel energie kost het wel niet om met die boze gevoelens rond te lopen die blijven sudderen na zo'n woordenwisseling?
Maar hoe reageer je dan wel? Alles toch opkroppen dus?
Tuurlijk niet. Uiteraard mag je vertellen wat je vindt en waarom. Natuurlijk mag je uitleggen dat iets echt niet zo is. En vooral ook: wat het met je doet! Maar doe het rustig! (jaja, ik weet het: dat is makkelijker gezegd dan gedaan). Probeer begrip op te brengen voor het standpunt van de ander. Wat vaak al een stuk makkelijker gaat door je even te verplaatsen in de ander. Als jij in zijn of haar schoenen had gestaan: hoe had jij dan gereageerd? Zijn waarheid en jouw waarheid: ze kunnen beide waar zijn!
Nu weet ik ook wel dat je weinig kan doen als de ander blijft nijdig doen, maar het gaat in ieder geval dan niet hard tegen hard en jij kan je zelf niet verwijten dat je olie op het vuur gegooid hebt...jij hebt je best gedaan en dat geeft meer rust voor jezelf dan dat je moet inzien dat je fout zat...
Jezelf verplaatsen in de ander is natuurlijk vaker handig. Als je iets met iemand wilt bespreken en je van tevoren bedenkt hoe hij of zij zou kunnen reageren, dan kan je daar alvast klaar voor zijn. En je kan daardoor meer begrip opbrengen voor de ander. Wat het hele gesprek alleen maar ten goede komt.
 |
| afb. morguefile.com |
ja dat is een moeilijk dingetje,ik sta altijd gelijk op mijn achterste poten zeg ,maar,moeilijk vind ik het om me te verplaatsen in de ander,na mijn boosheid en ik ben weer bedaard dan heb ik vaak spijt en dan kan ik mij verplaatsen in die ander,maar sorry zeggen vind ik heeel erg moeilijk,ik kan dat echt niet.
BeantwoordenVerwijderen