Zelfdiscipline maakt gelukkig?

Even een persoonlijke overdenking over een stelling die ik tegenkwam zojuist. Ik moest een artikel schrijven over het geluk van je kind. Tips hoe je je kind gelukkig leert leven. Een onderwerp waar ik uiteraard wel wat mee heb 😉. Dus was ik op zoek naar extra ideeën, toen ik deze uitspraak tegenkwam: Zelfdiscipline maakt gelukkig… Oké, daar moest ik toch even verder over nadenken.

Waarom heb ik moeite met de term zelfdiscipline?

Om de één of andere reden gaan mijn haren toch een beetje overeind staan. Wat natuurlijk nergens op slaat want natuurlijk is zelfdiscipline een mooie vaardigheid. Maar ergens klinkt er voor mij toch iets in door als ‘je moet perfect zijn’ en dat wilde ik nu juist net loslaten. Ergens klinkt er iets strengs en afwijzend in door…althans dat ervaar ik bij mezelf.



Heb ik zelf moeite met zelfdiscipline?

Dus ja, dat zegt alles over mij. Ik, met de hang naar vrij mogen zijn en denken, denk dat erin te voelen. Maar is het niet iets heel anders? Tuurlijk wel. Zelfdiscipline is op bepaalde terreinen niet echt mijn ding. Dus heb ik daar dan nu gefaald… Terwijl op andere terreinen ik er juist in doorsla…waarin ik dus ook faal. Juist, dus projecteer ik mijn ervaringen op deze stelling. Daarmee wil het dus helemaal niet zeggen dat die stelling niet klopt. Ik kijk door mijn gekleurde bril, wat goed is omdat je van je eigen levenservaringen geleerd hebt. Maar ik moet eigenlijk naar nieuwe dingen ook durven kijken met een niet-gekleurde bril. En pas als je een nieuwe stelling zonder vooroordeel wilt bekijken, kan je er ook de schoonheid van inzien. Uiteraard kan je daarna nog goed bekijken wat jouw levenservaring ervan vertelt (anders heb je immers niks aan alles wat je al geleerd hebt 😉). En die twee blikken samen kunnen een mooi oordeel geven. Die overigens niks anders is dan jouw mening, want een ander kan het helemaal anders zien en ook dát is goed.



Is zelfdiscipline echt zaligmakend dan?

Goed, zelfdiscipline dus. Zonder mijn vertroebelde blik bekeken is het iets moois. Door zelfdiscipline kan je immers je dromen waar maken, je vreetbuien de baas blijven, alcohol, drugs, roken of welke verslaving dan ook komt bij jou niet voor en ga zo maar door. Zelfdiscipline kan ervoor zorgen dat je ook voor anderen een mooi mens bent. En als je die zelfdiscipline dan ook weet op te brengen voor jezelf in alle facetten, dan is het prachtig toch! Dus ook de discipline hebben om tijd voor jezelf vrij te maken en goed voor jezelf te zorgen.

Wat zijn naar mijn ideeën de valkuilen?

Naar mijn idee moet je alleen wel oppassen dat je niet dusdanig doorslaat dat het richting dwangmatig handelen of denken gaat komen. Dat het ervoor zorgt dat je te perfectionistisch wordt en daardoor altijd het gevoel hebt dat je faalt. Dat je geen tijd meer hebt voor leuke dingen omdat je plichtsgevoel te groot is en er altijd iets anders belangrijker is en ga zo maar door.

Conclusie

Zelfdiscipline op zich is een groot goed. Maar zoals bij alles moet je wel maat weten te houden. Maar goed, ook dat zou je een vorm van zelfdiscipline kunnen noemen 😉.

Waar de term uitkwam

Dat zelfdiscipline je gelukkiger zou maken werd in een artikel aangehaald uit het boek ‘Raising Happiness: 10 simple steps for more joyful kids and happier parents’. Het boek zelf heb ik niet gelezen, dus daar kan ik verder weinig over vertellen.



 Afbeeldingen via pixabay

Reacties